Opnaardenoordkaap23

Dinsdag 28 juli.
Veel lawaai vroeg in de morgen. Helikopter? Shovel? Als we een uur later opstaan en naar de fjord kijken, zien we weer een reusachtig cruiseschip voor anker liggen. 
Tientallen bussen staan weer klaar om de passagiers te vervoeren. Eén doel kennen we en laten we  nou ook die kant op willen. Met een koude motor beginnen we na 500m. al aan de klim.   Het hellingspercentage is  11% maar dat is geen probleem voor de 2.8 lt. motor. Het eerste uitzichtpunt ligt op 600m. en biedt ons een blik op Geiranger  aan de fjord, dat aan het ontwaken is. Dan begint voor mij het echte werk. De ene na de andere hairpin . Het uitzicht wordt mooier  en mooier. Er komen al bussen naar beneden, maar dat levert geen problemen op. Deze buschauffeurs houden rekening met ons. Aangezien de weg behoorlijk breed is, moeten we niet veel keer stoppen of uitwijken. De Rv63 heeft bij Djupvasshytta ( jaja) een  stopplaats. Het meer Djupvatnet  ligt er ongelooflijk mooi bij. Vrijwel rimpelloos, knal blauw met sneeuw- en ijsresten. Dat wil iedereen wel zien. 
Dankzij het prachtige weer: windstil, helder blauwe  lucht en een goede temperatuur, besluiten we toch Dalsnibba op te rijden. We betalen NKr. 110 bij de slagboom en gaan aan  de laatste extra steile 500m. omhoog beginnen. In tegenstelling tot andere publicaties is de weg breed genoeg en volledig geasfalteerd. Na meerdere hairpins komen we op het grote parkeerplein. Ondanks de drukte is er plaats genoeg. 
Wat een uitzicht van 360 graden! Op een bepaald punt  kijk je naar de Geirangerfjord. Daar zien we dat er nog  een cruiseschip bij gekomen is. Ondanks de hoogte van 1500m. lopen de meeste bezoekers in een polo of shirt met korte mouwen. Wat een temperatuur!
We kunnen er eigenlijk geen genoeg van krijgen, maar na een uur rijden we toch maar naar beneden. Bij het meer stoppen we weer, want het is zo mooi.
De volgende verrassing ligt bij de splitsing van de Rv63 en de Rv15. Een grote parkeerplaats  bij Langvatnet. Nieuwe picknick tafels,  enkele watervallen, besneeuwde toppen en een heerlijke zon. Tijd dus om te lunchen.
We overwegen even om hier te overnachten. Prima plek, maar er staat nog een hele rit  op het programma.
Nauwelijks weer op gang of we krijgen drie tunnels voor de wielen. Met een totale lengte van misschien wel 10 km. De tunnels zijn redelijk breed en voldoende verlicht. Na de laatste tunnel rijden we op een hoogte van 40m. langs een meer. Kilometers verder loopt die over in de fjord. Daar rijden we heel lang naast. Te beoordelen aan de huizenbouw en de dorpsgrootte denken we dat dit een welvarende streek  is. Het doet ons ook een beetje aan Oostenrijk denken.
In Olden wordt het minder leuk. De weg is te smal en een paar tegemoet komende vrachtauto's denderen maar door. Er zijn weinig uitwijk mogelijkheden. Gelukkig is het na zeven kilometer voorbij.
Bij Utvik gaat de weg weer rap omhoog.  Het loopt tegen half vijf en we vinden het tijd om te stoppen. Op een hoogte van 600 m. is er een groot parkeerterrein bij de ingang van een natuurgebied, de Jostedalbreen. OEen prima plek. Stoelen naar buiten en genieten van het mooie weer.