Opnaardenoordkaap16

Vrijdag 10 juli.
Voor de vierde keer hebben we nu de middernachtzon gezien. Het effect bij de haven van Andenes was toch weer anders dan de andere drie keren. Het blijft boeien.
Gingen we op de heenweg langs de oostelijke kant van het eiland, nu nemen we de westelijke kant. Je komt dan vanzelf in het dorpje Bleik.
De natuur is minstens zo ruig als de oostkant. Hier veel rotsen langs het fjord. 
Halverwege lijkt er een enorme steenmassa uit de fjord op te rijzen. Veel passanten maken er foto's, net als wij. Daar spreken we ook een Italiaan uit Florence, die ons vertelt dat hij  bezig is aan een trip van 92 dagen!
Een stukje verderop zien we de loodsen van een visverwerkend bedrijf. Daar willen we meer van weten. Nadat we eerst een gefileerde kabeljauw voor N.Kr. 60 hebben gekocht,mogen we de loods in. 
Het productieproces verloopt letterlijk op rolletjes. In het totale proces komen misschien  zes werknemers aan te pas, uitgezonderd de vissers.
In een bak van enkele m3 liggen de dode vissen in het water. Met een druk op de knop rollen een aantal vissen bijna verticaal naar boven. Daar worden de  laatste ingewanden eruit gesneden, vervolgens rollen de vissen naar een persoon die ze in dozen van tempex stopt. Met een flinke schep ijs wordt alles afgedekt. Wegen, etiquetteren, deksel erop en stapelen op de pallet voor vervoer.
Ons einddoel is vandaag Stö, maar voordat we daar zijn bezoeken we het plaatsje Langenes. Op geen enkele kaart te vinden! Toch is het zeer de moeite waard. Het ligt er schilderachtig bij aan de fjord. Geen wonder dat veel kunstenaars hier inspiratie vinden.
In de haven van Stö heerst nu de rust. De kabeljauw tijd  is voorbij, de gedroogde vissen zijn van de standaards gehaald en opgeslagen in de loodsen. Ironisch genoeg vinden wij een plaats om te overnachten vóór de lege rekken van stokvissen.

Zaterdag 11 juli.
Zoals verwacht was het een rustige camperplaats.
Voor vandaag staat een korte rit gepland. We rijden terug langs Myre om daar te tanken. De voor de hand liggende weg nemen we niet, maar we kiezen  bij Erøskeland voor richting Eidsfjord. De weg is smal, maar goed te doen. De tegenliggers weten dat immers ook. De Noren hebben overigens niet de gewoonte om een hand op te steken om ze voor te laten gaan. Kennelijk hoort dat bij hun regels.
Over een prachtige brug rijden we naar het plaatsje Stokmarknes. Daar bevindt zich het Hurtigruten museum. Een must voor liefhebbers van het verleden..
In Melbu nemen we de veerboot die ons in een half uurtje op de Lofoten brengt.
Als we het restaurant binnen stappen roept dat herinneren op van de tijd dat we wel eens met de veerboot van Kruiningen naar Perkpolder gingen. Twee erwtensoep bestellen aan de bar? Nee, toch maat niet gedaan.
De eerste kilometers op de Lofoten  zijn al indrukwekkend. De weg ligt tussen de bergen aan de fjord. De rotsen zijn steil en de omgeving oogt compacter. Op Vesterålen  had je nog een weidse blik, dat is op de Lofoten niet het geval.
Na wat geduld vinden we op de cirkelvormige camperplaats  een goede plek voor de overnachting. Vlak vóór ons loopt een houten trap naar een prachtig uitzicht punt. Daar aangekomen kun je 360 graden rondkijken: de fjord, de besneeuwde bergtoppen ( de hoogste 1100m. ), de camperplaats en de E10.

Zondag 12 juli.
Een dag met een gouden randje.
Deze woorden heb ik geleend van een dierbare.
Bij het opstaan was het buiten al warmer dan binnen in de camper! Een strak blauwe lucht en geen wind. Temperatuur 20-25 graden.
De verjaardag van Els staat vandaag natuurlijk centraal.  Om deze dag te vieren gaan we met Wilma en Mike koffie drinken in Svolvaer.
Svolvaer, is de hoofdstad van de Lofoten. De plaats telt misschien nauwelijks 5000 inwoners, maar heeft toch wel allure: een marktplein,restaurants, winkels, prachtig gelegen penthouses en een haven.
We vervolgen onze weg naar Kabelvåg, waar de kathedraal van de Lofoten staat. Het grote gebouw staat vlak langs de E10 en is tegen betaling te bezichtigen. 
Het vissersdorpje Kalle valt eigenlijk een beetje tegen.
Het hoofddoel van vandaag is Henningsvaer. De laatste 7 km.is smal, maar van grote schoonheid. Je komt, niet alleen als chauffeur, ogen te kort. De rotsen, het azuur blauwe water, de heldere lucht en de twee bruggen. In één woord: fantastisch.
We hebben geluk dat we Henningsvaer op zondag bezoeken. Het is gezellig druk in de straten en op de terrassen. De akoestiek in het dorp is geweldig. Van verre horen we een blues zanger nummers van Bob Dylan en Johnny Cash zingen.
Veel huizen zijn nog in de oorspronkelijke staat te bewonderen. Meestal is de kleur rood, een enkeling is wit.
Henningsvaer is een interessante nederzetting. Nog niet zo lang geleden was het in zekere zin een vrijhaven. Nu is het één van de belangrijkste thuishavens voor kabeljauwvloot.
Veel langer dan gepland blijven we in dit onvergetelijke dorp. We willen echter nog naar Eggum om voor de vijfde keer de middernachtzon te zien.
Eggum is ook alleen via een doodlopende weg te bereiken. Op de weg er naar toe tref je nauwelijks huizen aan. 
Eggum is o.a. bekend van het feit dat je daar de middernachtzon , ongekend mooi, kunt zien. Als afsluiting van de verjaardag zal dit geweldig zijn.
Voor het echter zo ver is, eten we eerst gezamenlijk de kabeljauw op die we enkele dagen geleden hebben gekocht. Een feestmaaltijd!
Tegen 23 uur wordt het al maar drukker op de twee parkeerplaatsen. De Noren vinden dat je nergens de middernachtzon zo goed kan zien als in Eggum.  Ze zijn er dan ook met honderden gekomen.
Mike en Wilma hebben er mede toe bijgedragen dat het een uiterst gezellige verjaardag is geworden. 
Via internet heeft Els heel veel felicitaties mogen ontvangen. Heel veel dank daar voor.

Maandag 13 juli.
De natuur laat zich niet sturen!
Gisteravond om 23 uur konden we de zon goed fotograferen of filmen. Er kwam wel wat nevel opzetten,maaar...
Inderdaad tegen 0.30 uur was de zon "verdwenen" in de nevel en kwam om 01.00 uur niet meer te voorschijn. Teleurstellend, maar wij hebben het verschijnsel al vier keer gezien.
Vandaag hebben we een " doodlopende weg route" uitgestippeld. 
Van Eggum. Rijden we naar Unstad, een gehucht aan de zee met een mooi uitzicht. Dat is inderdaad het geval. Het dorp heeft ook een camping en een surfschool. 
Op terugweg gaan we een kijkje nemen bij een kaasboerderij. Het treft, want de zoon van de eigenaars spreekt Nederlands. Niet vreemd overigens als je beide ouders uit Nederland komen. Nadat we wat kaas hebben gekocht, ontmoeten we de vader van de eigenares. Hij vertelt ons over de boerderij, de geiten en laat ons de stal zien. De 140 geiten, zijn voor Noorse begrippen een flink aantal. Om helemaal aan de wensen van de eigenaars te voldoen, moet er eigenlijk een uitbreiding van de veestapel plaats vinden. Van de meeste melk wordt geitenkaas gemaakt. De rest gaat naar  de fabriek. De kaas wordt aan huis of aan de handel verkocht.
Na dit leuke intermezzo rijden we naar Stamsund en Ballstad, twee vissersdorpjes die nog goed herinneren aan hoe het was. Zeker de moeite waard om te bezoeken.
We eindigen de dag in Nusfjord. Daar moet je geweest zijn.voor NKr. 50 p.p. mag je het dorp in. Je vindt daar een smederij, een huis dat dienst doet als opslagplaats voor communicatiemateriaal en herbergt tevens een filmzaal
waar je kunt zien hoe de kabeljauwvangst vroeger verliep. Voorts een huis met heel oud materiaal van de visvangst. De oorspronkelijke vissershuisjes zijn allemaal rood van kleur. Tegen een behoorlijke vergoeding zijn ze te huur.
Het dorp Nusfjord is tot nationaal beschermingsproject verheven en trekt mede daardoor veel bezoekers.
De haven ligt schitterend tegen de rotsen. Wachten tot het licht(zon) goed is en dan de mooie foto's maken.
Tot laat in de avond hebben we daar kunnen genieten, want we blijven op de parkeerplaats staan. In de camper hebben we Wi-Fi en dat is heel plezierig.