Opnaardekaap10

Woensdag 1 juli.
Het is niet gelukt. De zon werkte na 00.00 uur niet mee. Geringe bewolking aan de horizon zorgde er voor dat er nauwelijks zonlicht te zien was na genoemd tijdstip.
Deze morgen gaan we naar het café bij de vuurtoren, omdat we daar op internet kunnen. Het cafeetje ziet er van binnen gezellig uit. Houten tafels en stoelen. Koffie graag zelf inschenken uit de thermoskan; tweede kopje gratis. De warme wafel wordt geserveerd, maar we mogen die zelf " aankleden."
Nadat we familie, vrienden en bekenden  van onze laatste nieuwtjes op de hoogte hebben gebracht, gaan Els,Mike en ik een wandeling over het natuurpad maken. Dik aangekleed , het is tenslotte 8 graden (!), gaan we op ontdekkingsreis. Deze maand is het nog broedseizoen en dat merken we al snel. De namen van de vogels kennen we nog niet, vandaar dat ik ze maar met een kleur aanduid. Els en Mike worden plotseling aangevallen door een zwart/bruine vogel. Daar moet wat aan de hand zijn! Na enig speurwerk vindt Mike een jong vogeltje die zich tegen de grond drukt. De moeder vogel blijft op 10 m.afstand  ons nauwlettend volgen. Na de nodige foto's en film vervolgen wij onze weg. Het pad loopt soms over een dikke laag mos, dan weer over stenen. De meest fraaie bloemen doemen voor ons op: gele, blauwe en roze van kleur.  Plotseling zie ik een geel/groen vogeltje luid piepend over de stenen kruipen. De ouders van dat beestje proberen ons weg te lokken. Dat lukt niet. We willen dit tafereel ook vastleggen. 
Het pad is aangegeven met witte palen en dat is meestal goed te volgen. Soms moeten we omlopen doordat er water op het parkoers staat. Vaak is het klimmen en dalen. Een derde vogeltje wordt ontdekt, maar die verdwijnt spoorloos onder de stenen.
De kudde van zo'n 20 rendieren hebben we al lang gezien, maar nu we er toch dichtbij zijn, willen we kijken hoe dicht we ze kunnen benaderen. Met de filmcamera in de hand loop ik tot een meter of vijftig van de kudde. Onverwacht word ik aangevallen door een wit/grijze vogel. Met z'n vleugel schampt hij mijn schouder. Dat herhaalt zich een paar keer. Els en Mike zien het lachend aan en maken er foto's van. 
De rendierkudde vindt onze aanwezigheid nu wel genoeg en lopen langzaam weg alsof ze in de gaten hebben dat we ze vereeuwigen.
De interessante tocht eindigt  bij de vuurtoren. Daar stappen we in onze campers en rijden naar een nóg betere plaats dan gisteren. Zullen de bewolking en de zon vandaag wel meewerken? Beduidend meer camperaars wachten het komende schouwspel af. Vanachter de voorruit van onze camper zien we de zon om 22.00 uur , fel schijnend, nog een eind boven de horizon staan en de bewolking is minder dan gisteren.

Donderdag 2 juli.
HET    IS  GELUKT
De voortekenen waren goed, maar het kan nog altijd fout gaan op het laatste moment. De natuur laat zich niet dwingen.
Kijken naar het onverwachte kan lang duren, maar daar is geen sprake van. Na 23.00 uur komt er een vos bij de camperplaats lopen. Gedurende een paar minuten kunnen we zijn rooftocht volgen.
De spanning begint te stijgen naarmate het uur U nadert. Om 00.00 uur is het nog steeds onbewolkt en de zon schijnt volop. Tegen 00.30 uur gaan we naar buiten om een goede foto- en filmlocatie te zoeken. Bij de vuurtoren, het meest noordelijke punt van Europa, denken we die te hebben gevonden. Om 01.00 uur is het zover. We springen nog net geen gat in de lucht......, maar razend enthousiast zijn we wel. De zon staat nog een flink stuk boven de horizon en schijnt zó fel, dat we moeten oppassen dat we er wel goede foto' s en film van kunnen maken. Lager dan deze stand komt de zon vandaag niet. De zomertijd zorgt er voor dat die stand niet om 00.00 uur wordt bereikt, maar om 01.00 uur.Om de vijf minuten leggen we beelden vast. Een vriendelijke Noor maakt originele foto's van ons. De zon een keer links, rechts en in het midden. 
Om 01.45 uur lopen we, bij daglicht, naar de camper. Ondertussen maken we nog unieke opnames van het landschap. Deze opnames kunnen ook om 13.45 uur gemaakt worden. De lichtsterkte is vrijwel gelijk.
Aangezien de zon fel op de voorruit van de camper schijnt, blijkt het binnen 30 graden (!) te zijn. Met de thermometer in de hand als bewijs, leggen we dit beeld om 02.15 uur vast en nemen een borrel om te vieren dat we dit wonderlijke natuurverschijnsel  hebben mogen meemaken.
Het is vandaag 2 juli 2015 en wij hebben het gezien.