Opnaardenoordkaap26

Zaterdag  1 augustus.
De plaats bij de fjord is in trek. 's Morgens staan er vijf campers. 
Wij verlaten als laatste de baai van Kinsarvik.
Het is bewolkt en af en toe valt er een spat regen als we op weg gaan naar Odda. Kronkelend loopt de weg langs de fjord. Alert blijven is het devies.
De  grond moet hier vruchtbaar zijn, want we zien voor het eerst in Noorwegen boomgaarden. Morellen en appels hangen aan de bomen.  Het goede klimaat zal natuurlijk een handje helpen. Langs  de kant van de weg staan stalletjes, soms onbemand met alleen maar een geldkistje en de koopwaar. Voor NKr 60 =€6,60 kopen we een bakje van een pond.
De camperplaats in Odda is kennelijk kort geleden aangepast. Betalen met je credit card bij de ingang, overal elektriciteit en heel grote plaatsen ( 77m2) , waar de luifel zelfs uit kan ( mag?).
Bij het info bureau gaan we proberen te boeken voor de boot van Langesund naar Hirtshals. Bij fjordline.nl is het het aanbod heel aantrekkelijk. De tip van gisteren gaan we even checken.
Na een kwartier is het boeken via internet gelukt.  Het is nu definitief dat we woensdag  6 augustus om 15.00 uur overvaren van Langesund naar Hirtshals.
De info biedt zijn gasten veel service: douche, wasmachine en droger. Alle drie kosten NKr. 30. Het gebruik van internet NKr. 10 voor een kwartier, maar dat wordt niet nauw genomen. 
Odda is en stadje met naar schatting 8000 inwoners. Het ligt aan het einde van de fjord. De huizen zijn als het ware trapsgewijs tegen de helling gebouwd. Hoe hoger hoe mooier de huizen. Op het schiereiland voor de kade is de industrie duidelijk aanwezig. Aluminium, carbid en zink wordt hier geproduceerd. De winkelstraten hebben een opknapbeurt gehad en zien er goed uit. Druk en gezellig is het niet. De winkelsluiting om 15.00 uur (zat.) zal er debet aan zijn. 
Gezien onze reisplanning kan Odda wel eens de laatste plaats aan een fjord zijn. Misschien nog Langesund, maar we weten nog niet  hoe die plaats ligt.
' s Avonds gaat het flink regenen. We staan op een een ondergrond van beton. Geen probleem dus. De kachel aan en tv kijken. Ook in Odda voelen we ons thuis. Misschien maken we tijd om naar de 2700 foto's te kijken.

Zondag 2 augustus.
Vannacht en vanmorgen heeft het flink geregend. Minstens 30 campers hebben hier gestaan.
Na regen komt zonneschijn, dus vertrekken we pas aan het begin van de middag met een zonnetje op de voorruit. Het duurt niet lang voordat de eerste regendruppels vallen. Jammer, maar het is niet anders. 
Nog geen 25 km. aan het rijden of de eerste stop dient zich aan. De watervallen: de Fossefallet (165m.). Met donderend geraas stort het water zich over twee banen naar beneden. De nevel verspreidt zich over de weg en maakt alles en iedereen nat.
We vervolgen de weg richting Røldal en weten dan dat we aan de rand van de Hardangervidda  rijden. Dit nationale park is zeer uitgestrekt en bijzonder mooi. Door de heldere lucht is alles nóg mooier.
We rijden constant op een hoogvlakte , variërend tussen de 500 en 1000m. 
De Noren weten deze streek goed te vinden, getuige de vele weekend- of vakantiehuizen. Diverse skiliften duiden op wintersport. Dit overigens niet op de Hardangervidda, want daar mag je slechts te  voet overheen gaan, maar aan de andere kant van de weg.
Boven de boomgrens is het uitzicht weer geweldig. Je ziet enorme vlakten begroeid met mos, heel veel meren en rotsen. De natuur wordt daar goed beschermd, want in sommige delen mag je zelfs niet wandelen. Verder zijn er wel wandelpaden uitgezet. Kompas, water, eten regenjacks en warme kleding zeer gewenst. In een week tijd kun je , mits getraind, van oost naar west lopen. 
Als we bij Amot de afslag richting Rjukan hebben genomen, wordt het minder druk op de weg. Dit is duidelijk geen doorgangsweg naar of van Oslo. Langs deze weg staan prachtige houten huizen, sommige zelfs op palen. Even voorbij Lofthus, een gehucht, zie ik plotseling "iets" bruins van de schuine wegkant naar beneden springen. Als reactie rem ik en dat is maar goed ook. Een eland springt zo'n 10 m. voor de camper de weg op. Wij én dat beest schrikken. De eland weet even niet wat te doen en loopt vóór ons uit over de weg om dan te besluiten maar over de vangrail te springen en stoot daarbij een knie. In alle consternatie vergeet Els bijna foto's te nemen. Twee foto's zijn zeer bruikbaar. Vooral die van de springende eland. 
Na de zevende tunnel van vandaag ( gisteren ook al ) , zien we een overblijfsel uit WO2. Een complex waar destijds " zwaar" water werd geproduceerd. Zwaar water is onmisbaar voor het vervaardigen van kernwapens. In 1943 hebben militairen en verzetsstrijders de bezette fabriek van Norsk Hydro opgeblazen. De waterkrachtcentrale levert nu enorm veel capaciteit aan energie.
 Terug naar de natuur. Het is te doen aan de linker kant van de weg.  Op een hoogte van 900m. staan wat gebouwen en is er parkeergelegenheid. Van daaruit lopen waarschijnlijk wandelpaden. Iets voor morgen?
Op de camperplaats bij Rjukan staan we bij een cabinelift. Een Nederlands echtpaar zit er te genieten van de avondzon. Geen wolkje aan de hemel. Tot  acht uur buiten zitten is een prettige afsluiting van weer een indrukwekkende dag.

De Hardangervidda is het grootste Europese bergplateau met een omvang van 7500m2 . Ongeveer de helft is een  nationaal park, het overige beschermd gebied. De hoogvlakte ligt gem. 1000 tot 1200 m. boven de boomgrens. De begroeiing  bestaat voornamelijk uit mossen, korstmossen, heide en gras. Je kunt er wilde rendieren, vossen, beren en poolvossen tegenkomen. Vogels als steenarend, kraanvogel, sneeuwhoen en velduil en nog veel meer, broeden hier.
De hoogste top is 1876 m. hoog. Dat er  's winters een hard klimaat heerst moge duidelijk zijn. Films met poolavonturen zijn hier opgenomen.