Opnaardenoordkaap17
Door: Kees
Blijf op de hoogte en volg Kees
17 Juli 2015 | Noorwegen, Meløy
Dinsdag 14 juli.
Op het juiste moment op de juiste plaats.
Dat waren we vandaag.
Het is nog rustig in Nusfjord als we daar vertrekken. Voordat we gaan rijden gaat Els op pad om foto' s te maken van het fotogenieke Nusfjord,
nu de zon aan de goede kant staat.
In Ramberg stoppen we al, omdat we van Mike te horen hebben gekregen dat er in de bibliotheek internet is. Daar gaan we gebruik van maken.
Ramberg is het hoofddorp van het eiland Flakstadøya en heeft een uit drijfhout opgetrokken kerkje.
Voordat we de zijweg naar Sund nemen moeten we over de Kåkernbru, een 160m.lange hangbrug. Stoplichten geven aan wanneer we door mogen.
Sund ligt op het einde van een doodlopende weg en heeft behalve een haventje ook een motormuseum. Vanaf de parkeerplaats is een motor goed te horen.
We verlaten het eiland door weer, uiteraard, een brug over te rijden. Ditmaal over de Kirkefjord.
We hoeven nauwelijks de E10 te verlaten voor het plaatsje Hamnøy. Aan de haven staan veel opgeknapte vissershuisjes die je kunt huren.
De volgende plaats die zich aandient is Reine, de hoofdplaats van het eiland Moskenesøya. Reine ligt in een prachtig landschap dat al veelvuldig op schilderijen is vereeuwigd. In dit dorp zien we voor het eerst een vishandel. We stoppen op het parkeerterrein en gaan op onderzoek uit. Ook hier liggen weer veel kabeljauw koppen(gedroogd). Een bord verklaart veel. De koppen worden verkocht aan Nigeria, waar ze worden gegeten! Wij kopen overigens zalm in deze zaak. In de zaak ook veel stokvis. Getuige de Italiaanse vlag, wordt het naar dat land geëxporteerd. Stokvis is een heel belangrijk exportartikel van Noorwegen. Op de Lofoten zijn er diverse grote bedrijven die miljoenen kabeljauwen tot stokvis laten drogen. Het laten drogen begint in jan/feb.en eindigt in april/mei. Vandaar dat we nauwelijks stokvis zien hangen, des te meer de koppen van kabeljauwen.
De tijd begint al een beetje te dringen en we besluiten dan ook maar om door te rijden naar Sørvågen. Deze plaats heeft een oud kerkje ( 150 jaar) en het eerste telegraafstation van Europa.
Tenslotte komen we in het laatste over de weg bereikbare plaatsje op de Lofoten: Å. We rijden er in een halve cirkel omheen en bereiken via een tunnel ( de hoeveelste vandaag?) de parkeerplaats. het info centrum is vlakbij en een wandeling van vijf minuten brengt ons bij de oude haven. Het vismuseum krijgt geen aandacht. Veel aandacht krijgt wél een vissersboot met drie man erop . Een van hen sleept een enorme kabeljauw van om en nabij 1 meter achter zich aan. Te zwaar om op te tillen. De twee andere mannen vullen twee bakken. Met kabeljauwen. In het Engels en Duits vraag ik aan een van hen of hun vis ook te koop is. Als ik over twee uur terug kom is de vis gefileerd. Und die Preise? Dasz kommt gut.....
Dat klopt. Als ik op het afgesproken tijdstip in het "slachthuis" sta, stopt de man een paar handen vol met kabeljauw in de tas. Als ik vraag wat dat dan moet kosten, doet hij er nog een paar moten bij. Die Preise? Ist schon gut!!!
In goed begrijpbaar Nederlands: die paar kilo gefileerde kabeljauw zijn gratis.
Op het juiste moment.......
We hebben tot hier 6414 km.gereden. Morgen de laatste dag op de Lofoten.
Woensdag 15 juli.
Weer een kruisje weg!
Het is nog steeds gezellig druk op de camperplaats bij het info centrum als we daar even na 10 uur wegrijden. We hebben de bootreis niet geboekt en moeten dus tijdig aanwezig zijn, om met de boot van 14.00 uur mee te kunnen. Dat is geen probleem. Slechts een handvol wachtenden voor ons.
Stipt op tijd varen we de haven uit. Veel zien we niet meer van de indrukwekkende Lofoten. Het is een beetje miezerig weer en dan ziet alles er nét anders uit. Een afscheid voorgoed?
Na een paar uur varen doemen de eerste rotsen op. Talloze onbewoonde eilandjes liggen voor de kust. De fjord moet hier wel erg diep zijn, want we varen soms redelijk dicht bij een wal.
Even over vijf kunnen we de camper op het vaste land van Noorwegen rijden. De haven en de stad Bodø verrassen ons een beetje. Zo groot hadden we niet ingeschat.
Allereerst gaan we op zoek naar het lpg station. Op het uitgeprinte overzicht staan twee stations op hetzelfde adres. Esso heeft helemaal geen lpg! Bij Shell hebben ze wél lpg , wij blij. Die blijdschap is van korte duur, want geen enkele aansluiting past op de koppeling. We hebben vier soorten nippels bij ons en tot nu toe voldeed de Italië nippel altijd. Nu niet dus.
Bij een volgend Esso station zien we een geldautomaat. Daar hebben we gelijk gebruik van gemaakt, want die zijn er de komende ritten niet veel.
Vanaf Bodø rijden we op de 650 km.lange Rv17 Kystriksveien. Deze nationale toeristenweg loopt parallel aan de E6. De Rv17 loopt in het noorden langs de kust en gaat in het zuidelijke gedeelte landinwaarts. In totaal moet er zeven keer met een veerboot worden gevaren.
Ons doel van vandaag is Saltstraumen. Onder de brug van genoemde plaats stroomt de sterkste getijdenstroom ter wereld. Als wij er aankomen is het waarschijnlijk half-tij. Er ontstaan enorme draaikolken, soms met een doorsnee van wel 10meter en de moeite van het zien waard, maar de stroming van de Oosterschelde kering al eens gezien? Toegegeven , het tij werkt niet mee.
Na het eten gaan we op elanden safari, weliswaar met eigen camper, maar toch. Nog geen 500 m.van de plaats waar hebben gegeten, zien we niet één maar wel zes elanden staan. Enkele met een prachtig gewei. De groep is onrustig geworden en laat niet toe dat we ze naderen. De afstand blijft zeker 30 m. Fotograferen op die afstand valt niet mee met een donkere achtergrond. Met de filmcamera lukt dat wel. Zo weer een kruisje weg.
Als we even later op weg gaan naar een plaats om te overnachten zien we er nog één langs de kant van de weg staan.
We realiseren ons wel dat het inmiddels knap laat is geworden. Nu is er ook weer tijd om van de omgeving te genieten. Het oogt allemaal wat weidser dan de Lofoten. De wegen zijn breder, er zijn meer dorpjes en de bergen minder ruig. Soms moeten we een 180 graden bocht rijden, zodat we aan de andere kant van de fjord verder kunnen. Met deze stilte én het licht is het een prachtige rit. Het valt ons op dat de lantaarn verlichting aan is en dat er in sommige huizen licht brandt....we hebben ons snel aangepast aan het leven boven de poolcirkel.
Om 00.30 uur komen wij bij Storvik aan. Nog even de gasfles verwisselen en dan slapen.
Donderdag 16 juli.
Vandaag weer wat miezerig weer. We rijden bijna in de wolken. De rit zal niet lang duren, want we gaan naar Svartisen. Daar is de op een na grootste gletsjer van Noorwegen. Bij het info centrum gaan we eerst nog even internetten en rijden dan 2km.verder naar het bootje dat ons aan de voet van de gletsjer afzet. Dat klopt niet helemaal. Voor NKr.170 p.p.hadden we meer verwacht. Er wacht ons een wandelpad van 3 km.en een klimtocht van 1 km.
Het wandelpad is vrij vlak, uiteraard de klimtocht niet. Hier en daar kun je steun vinden aan kettingen om te klimmen. We hebben weer eens geluk dat we een Belgisch echtpaar tegenkomen. Uit ervaring weten zij dat we het beste de blauwe route kunnen volgen, die is minder steil en glad ivm.de regen. Dat advies volgen we natuurlijk op. Mike loopt voorop en zoekt naar de blauwe peilen en Els en ik volgen. De rotsblokken zijn verrassend van kleur. De kleur bruin overheerst. Ook zie je soms over een afstand van tientallen meters van die " gestreepte" stenen. Alsof er iemand met witte verf aan het werk is geweest. Na een uurtje klimmen bereiken we het ultieme doel de gletsjer. Prachtige blauwe gleuven afgewisseld met ijs. We kunnen soms meer dan tien meter ver onder de sneeuwmassa kijken. Fascinerend om te zien en zeer fotogeniek! Hier en daar bloeien gele en blauwe bloemen op nog geen 50 meter van de gletsjer.
We moeten ons nog haasten om op tijd bij de boot van 18.15 uur te zijn. Goed fotograferen kost tijd.
Als we om 18.45 uur weer bij het info bureau zijn, heeft Wilma de soep al klaar staan. Die smaakte wel na zo'n tocht.
Vanavond hebben we weer tv ontvangst! De laatste keer was Rovaniemi.
Prijsindicatie: 1 prei, 1 ch.kooltje,1 kiwi en een 2 broden voor de prijs van NKr. 139. Een NKr is €0,11. Bij de Coop in Storvik. Een van de weinige winkels langs de weg.
Op het juiste moment op de juiste plaats.
Dat waren we vandaag.
Het is nog rustig in Nusfjord als we daar vertrekken. Voordat we gaan rijden gaat Els op pad om foto' s te maken van het fotogenieke Nusfjord,
nu de zon aan de goede kant staat.
In Ramberg stoppen we al, omdat we van Mike te horen hebben gekregen dat er in de bibliotheek internet is. Daar gaan we gebruik van maken.
Ramberg is het hoofddorp van het eiland Flakstadøya en heeft een uit drijfhout opgetrokken kerkje.
Voordat we de zijweg naar Sund nemen moeten we over de Kåkernbru, een 160m.lange hangbrug. Stoplichten geven aan wanneer we door mogen.
Sund ligt op het einde van een doodlopende weg en heeft behalve een haventje ook een motormuseum. Vanaf de parkeerplaats is een motor goed te horen.
We verlaten het eiland door weer, uiteraard, een brug over te rijden. Ditmaal over de Kirkefjord.
We hoeven nauwelijks de E10 te verlaten voor het plaatsje Hamnøy. Aan de haven staan veel opgeknapte vissershuisjes die je kunt huren.
De volgende plaats die zich aandient is Reine, de hoofdplaats van het eiland Moskenesøya. Reine ligt in een prachtig landschap dat al veelvuldig op schilderijen is vereeuwigd. In dit dorp zien we voor het eerst een vishandel. We stoppen op het parkeerterrein en gaan op onderzoek uit. Ook hier liggen weer veel kabeljauw koppen(gedroogd). Een bord verklaart veel. De koppen worden verkocht aan Nigeria, waar ze worden gegeten! Wij kopen overigens zalm in deze zaak. In de zaak ook veel stokvis. Getuige de Italiaanse vlag, wordt het naar dat land geëxporteerd. Stokvis is een heel belangrijk exportartikel van Noorwegen. Op de Lofoten zijn er diverse grote bedrijven die miljoenen kabeljauwen tot stokvis laten drogen. Het laten drogen begint in jan/feb.en eindigt in april/mei. Vandaar dat we nauwelijks stokvis zien hangen, des te meer de koppen van kabeljauwen.
De tijd begint al een beetje te dringen en we besluiten dan ook maar om door te rijden naar Sørvågen. Deze plaats heeft een oud kerkje ( 150 jaar) en het eerste telegraafstation van Europa.
Tenslotte komen we in het laatste over de weg bereikbare plaatsje op de Lofoten: Å. We rijden er in een halve cirkel omheen en bereiken via een tunnel ( de hoeveelste vandaag?) de parkeerplaats. het info centrum is vlakbij en een wandeling van vijf minuten brengt ons bij de oude haven. Het vismuseum krijgt geen aandacht. Veel aandacht krijgt wél een vissersboot met drie man erop . Een van hen sleept een enorme kabeljauw van om en nabij 1 meter achter zich aan. Te zwaar om op te tillen. De twee andere mannen vullen twee bakken. Met kabeljauwen. In het Engels en Duits vraag ik aan een van hen of hun vis ook te koop is. Als ik over twee uur terug kom is de vis gefileerd. Und die Preise? Dasz kommt gut.....
Dat klopt. Als ik op het afgesproken tijdstip in het "slachthuis" sta, stopt de man een paar handen vol met kabeljauw in de tas. Als ik vraag wat dat dan moet kosten, doet hij er nog een paar moten bij. Die Preise? Ist schon gut!!!
In goed begrijpbaar Nederlands: die paar kilo gefileerde kabeljauw zijn gratis.
Op het juiste moment.......
We hebben tot hier 6414 km.gereden. Morgen de laatste dag op de Lofoten.
Woensdag 15 juli.
Weer een kruisje weg!
Het is nog steeds gezellig druk op de camperplaats bij het info centrum als we daar even na 10 uur wegrijden. We hebben de bootreis niet geboekt en moeten dus tijdig aanwezig zijn, om met de boot van 14.00 uur mee te kunnen. Dat is geen probleem. Slechts een handvol wachtenden voor ons.
Stipt op tijd varen we de haven uit. Veel zien we niet meer van de indrukwekkende Lofoten. Het is een beetje miezerig weer en dan ziet alles er nét anders uit. Een afscheid voorgoed?
Na een paar uur varen doemen de eerste rotsen op. Talloze onbewoonde eilandjes liggen voor de kust. De fjord moet hier wel erg diep zijn, want we varen soms redelijk dicht bij een wal.
Even over vijf kunnen we de camper op het vaste land van Noorwegen rijden. De haven en de stad Bodø verrassen ons een beetje. Zo groot hadden we niet ingeschat.
Allereerst gaan we op zoek naar het lpg station. Op het uitgeprinte overzicht staan twee stations op hetzelfde adres. Esso heeft helemaal geen lpg! Bij Shell hebben ze wél lpg , wij blij. Die blijdschap is van korte duur, want geen enkele aansluiting past op de koppeling. We hebben vier soorten nippels bij ons en tot nu toe voldeed de Italië nippel altijd. Nu niet dus.
Bij een volgend Esso station zien we een geldautomaat. Daar hebben we gelijk gebruik van gemaakt, want die zijn er de komende ritten niet veel.
Vanaf Bodø rijden we op de 650 km.lange Rv17 Kystriksveien. Deze nationale toeristenweg loopt parallel aan de E6. De Rv17 loopt in het noorden langs de kust en gaat in het zuidelijke gedeelte landinwaarts. In totaal moet er zeven keer met een veerboot worden gevaren.
Ons doel van vandaag is Saltstraumen. Onder de brug van genoemde plaats stroomt de sterkste getijdenstroom ter wereld. Als wij er aankomen is het waarschijnlijk half-tij. Er ontstaan enorme draaikolken, soms met een doorsnee van wel 10meter en de moeite van het zien waard, maar de stroming van de Oosterschelde kering al eens gezien? Toegegeven , het tij werkt niet mee.
Na het eten gaan we op elanden safari, weliswaar met eigen camper, maar toch. Nog geen 500 m.van de plaats waar hebben gegeten, zien we niet één maar wel zes elanden staan. Enkele met een prachtig gewei. De groep is onrustig geworden en laat niet toe dat we ze naderen. De afstand blijft zeker 30 m. Fotograferen op die afstand valt niet mee met een donkere achtergrond. Met de filmcamera lukt dat wel. Zo weer een kruisje weg.
Als we even later op weg gaan naar een plaats om te overnachten zien we er nog één langs de kant van de weg staan.
We realiseren ons wel dat het inmiddels knap laat is geworden. Nu is er ook weer tijd om van de omgeving te genieten. Het oogt allemaal wat weidser dan de Lofoten. De wegen zijn breder, er zijn meer dorpjes en de bergen minder ruig. Soms moeten we een 180 graden bocht rijden, zodat we aan de andere kant van de fjord verder kunnen. Met deze stilte én het licht is het een prachtige rit. Het valt ons op dat de lantaarn verlichting aan is en dat er in sommige huizen licht brandt....we hebben ons snel aangepast aan het leven boven de poolcirkel.
Om 00.30 uur komen wij bij Storvik aan. Nog even de gasfles verwisselen en dan slapen.
Donderdag 16 juli.
Vandaag weer wat miezerig weer. We rijden bijna in de wolken. De rit zal niet lang duren, want we gaan naar Svartisen. Daar is de op een na grootste gletsjer van Noorwegen. Bij het info centrum gaan we eerst nog even internetten en rijden dan 2km.verder naar het bootje dat ons aan de voet van de gletsjer afzet. Dat klopt niet helemaal. Voor NKr.170 p.p.hadden we meer verwacht. Er wacht ons een wandelpad van 3 km.en een klimtocht van 1 km.
Het wandelpad is vrij vlak, uiteraard de klimtocht niet. Hier en daar kun je steun vinden aan kettingen om te klimmen. We hebben weer eens geluk dat we een Belgisch echtpaar tegenkomen. Uit ervaring weten zij dat we het beste de blauwe route kunnen volgen, die is minder steil en glad ivm.de regen. Dat advies volgen we natuurlijk op. Mike loopt voorop en zoekt naar de blauwe peilen en Els en ik volgen. De rotsblokken zijn verrassend van kleur. De kleur bruin overheerst. Ook zie je soms over een afstand van tientallen meters van die " gestreepte" stenen. Alsof er iemand met witte verf aan het werk is geweest. Na een uurtje klimmen bereiken we het ultieme doel de gletsjer. Prachtige blauwe gleuven afgewisseld met ijs. We kunnen soms meer dan tien meter ver onder de sneeuwmassa kijken. Fascinerend om te zien en zeer fotogeniek! Hier en daar bloeien gele en blauwe bloemen op nog geen 50 meter van de gletsjer.
We moeten ons nog haasten om op tijd bij de boot van 18.15 uur te zijn. Goed fotograferen kost tijd.
Als we om 18.45 uur weer bij het info bureau zijn, heeft Wilma de soep al klaar staan. Die smaakte wel na zo'n tocht.
Vanavond hebben we weer tv ontvangst! De laatste keer was Rovaniemi.
Prijsindicatie: 1 prei, 1 ch.kooltje,1 kiwi en een 2 broden voor de prijs van NKr. 139. Een NKr is €0,11. Bij de Coop in Storvik. Een van de weinige winkels langs de weg.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
