Opnaardenoordkaap22
Door: Kees
Blijf op de hoogte en volg Kees
27 Juli 2015 | Noorwegen, Geiranger
Zondag 26 juli.
Een rustdag.
Het is niet ver rijden naar de beroemdste fjord van de wereld.
In het begin klimmen we naar zo'n 600m, waarna de afdaling naar de Geiranger begint. De weg waar we op rijden wordt de Adelaarsweg genoemd. Met 11 haarspeldbochten en een hellingspercentage van 12 % moeten we de snelheid goed in de gaten houden. Het is niet de eerste keer dat we hier rijden en dus weten we dat er een parkeermogelijkheid komt bij een mooi uitzicht. Dat blijkt te kloppen, maar meerdere mensen weten dat. De auto's staan schots en scheef door elkaar, vlak na een hairpin. Het is redelijk zonnig weer, dus zijn de foto's snel gemaakt. De afdaling rijden we achter een bus aan. Wel zo gemakkelijk, want iedereen gaat opzij.
In de plaats Geiranger is het tot onze verbazing erg rustig. De campings staan vol en op de parkeerplaatsen is er nauwelijks een plaats te vinden. Waar zijn de mensen dan?
Geiranger is een dorp dat leeft van het toerisme. Vrijwel dagelijks meren er cruiseschepen af. Met de veerboot naar Hellesynt zie je net zoveel als met een georganiseerde trip. Je komt langs de watervallen van " de zeven zusters" vreemde rotsformaties en bergboerderijen. Bovendien betaal je minder.
Op de kade vind je wat restaurants, maar veel meer souvenierwinkels. In die winkels hoor je heel wat verschillende talen spreken. In de omgeving van de Geirangerfjord kun je kajakken,raften, canyoning,vissen en wandelen.
De rust wordt een beetje verstoord als een schip van de Hurtigruten binnenvaart. Het schip legt niet aan, maar blijft op ruime afstand van de kade liggen.
Met een kleine boot worden mensen naar en van de lijnboot vervoerd. Een boot vol Aziaten levert vast veel klandizie in de winkels op.
Wij kijken dit tafereel, zittend op een bank, rustig aan terwijl we aan het internetten zijn. De zojuist gemaakte foto's sturen we al door.
Aan de oever van de Geiranger zijn plaatsen om de camper voor een nacht te zetten. Het zijn meer uitwijkplaatsen voor het verkeer dat naar een camping wil rijden, een kilometer van Geiranger. Net op tijd weten we een plaats te bemachtigen op de rustige onverharde doodlopende weg . Even later zitten we in de zon aan de oever van de beroemdste fjord. Aan de overkant vaart de veerboot heen en weer. Het wachten is op een cruiseschip.
Maandag 27 juli.
We staan vroeg op, omdat er een flinke rit voor de boeg staat.
Eerst nog even internetten op de kade en dan richting Stryn. Op de kade is er parkeerruimte zat. Het internetten gaat vlot en dus kan de reis spoedig aanvangen, maar........Er staan wel heel veel bussen langs de kant van de weg. Komt er een cruiseschip? Een buschauffeur weet van niets. Nog tijdens het internetten zien we een wit cruiseschip de kade naderen. Die kans laten we niet liggen. We blijven een tijdje, want dit schouwspel willen we meemaken. Het duurt bijna een uur voordat de Costa Pacifica uit Italië is afgemeerd op enkele honderden meters van de kade. Met shuttlebootjes worden de passagiers aan land gebracht. Daar worden ze verwezen naar de gereed staande bussen. Een hostess vertelt mij dat het gezelschap naar Dalsnibba, een bergtop van 1500m.gaat. Van daaruit is er een fenomenaal uitzicht op de Geirangerfjord. Daarna gaan ze de berg op bij de Geiranger, de weg die wij gisteren afdaalden.
Terwijl we het tafereel aanschouwen komt er nóg een cruiseschip binnen gelopen. De Pullmantur uit Panama(?). Voor deze passagiers wordt een enorme loopbrug uitgelegd voor ze aan wal kunnen. Op de kade is er totaal geen rust meer. Internetten is vrijwel onmogelijk, het valt voortdurend uit, doordat tientallen mensen bij het info centrum met hun mobiel bezig zijn.
Om de feestvreugde nóg meer te verhogen komt de Hurtigruten er ook nog aan. Samen met een rondvaartboot en de veerboot maken ze er met z'n allen een gezellige boel van.
Het is inmiddels al halfweg de middag en die lange trip zit er niet meer in. We besluiten om een plaats op de camping te zoeken. Daar wachten we op het moment dat de cruiseschepen weer vertrekken. Tegen 5uur klinken er drie saluutschoten, die worden beantwoord met drie scheepshoorn signalen. De Costa Pacifica neemt afscheid van de Geiranger en vaart naar de Noordkaap. Even later vertrekt de Pullmantur. Het afscheid is hetzelfde ritueel. We leggen alles vast met mobiel en filmcamera.
De rust is terug, ook bij ons. De pannenkoeken wachten deze keer.
Een rustdag.
Het is niet ver rijden naar de beroemdste fjord van de wereld.
In het begin klimmen we naar zo'n 600m, waarna de afdaling naar de Geiranger begint. De weg waar we op rijden wordt de Adelaarsweg genoemd. Met 11 haarspeldbochten en een hellingspercentage van 12 % moeten we de snelheid goed in de gaten houden. Het is niet de eerste keer dat we hier rijden en dus weten we dat er een parkeermogelijkheid komt bij een mooi uitzicht. Dat blijkt te kloppen, maar meerdere mensen weten dat. De auto's staan schots en scheef door elkaar, vlak na een hairpin. Het is redelijk zonnig weer, dus zijn de foto's snel gemaakt. De afdaling rijden we achter een bus aan. Wel zo gemakkelijk, want iedereen gaat opzij.
In de plaats Geiranger is het tot onze verbazing erg rustig. De campings staan vol en op de parkeerplaatsen is er nauwelijks een plaats te vinden. Waar zijn de mensen dan?
Geiranger is een dorp dat leeft van het toerisme. Vrijwel dagelijks meren er cruiseschepen af. Met de veerboot naar Hellesynt zie je net zoveel als met een georganiseerde trip. Je komt langs de watervallen van " de zeven zusters" vreemde rotsformaties en bergboerderijen. Bovendien betaal je minder.
Op de kade vind je wat restaurants, maar veel meer souvenierwinkels. In die winkels hoor je heel wat verschillende talen spreken. In de omgeving van de Geirangerfjord kun je kajakken,raften, canyoning,vissen en wandelen.
De rust wordt een beetje verstoord als een schip van de Hurtigruten binnenvaart. Het schip legt niet aan, maar blijft op ruime afstand van de kade liggen.
Met een kleine boot worden mensen naar en van de lijnboot vervoerd. Een boot vol Aziaten levert vast veel klandizie in de winkels op.
Wij kijken dit tafereel, zittend op een bank, rustig aan terwijl we aan het internetten zijn. De zojuist gemaakte foto's sturen we al door.
Aan de oever van de Geiranger zijn plaatsen om de camper voor een nacht te zetten. Het zijn meer uitwijkplaatsen voor het verkeer dat naar een camping wil rijden, een kilometer van Geiranger. Net op tijd weten we een plaats te bemachtigen op de rustige onverharde doodlopende weg . Even later zitten we in de zon aan de oever van de beroemdste fjord. Aan de overkant vaart de veerboot heen en weer. Het wachten is op een cruiseschip.
Maandag 27 juli.
We staan vroeg op, omdat er een flinke rit voor de boeg staat.
Eerst nog even internetten op de kade en dan richting Stryn. Op de kade is er parkeerruimte zat. Het internetten gaat vlot en dus kan de reis spoedig aanvangen, maar........Er staan wel heel veel bussen langs de kant van de weg. Komt er een cruiseschip? Een buschauffeur weet van niets. Nog tijdens het internetten zien we een wit cruiseschip de kade naderen. Die kans laten we niet liggen. We blijven een tijdje, want dit schouwspel willen we meemaken. Het duurt bijna een uur voordat de Costa Pacifica uit Italië is afgemeerd op enkele honderden meters van de kade. Met shuttlebootjes worden de passagiers aan land gebracht. Daar worden ze verwezen naar de gereed staande bussen. Een hostess vertelt mij dat het gezelschap naar Dalsnibba, een bergtop van 1500m.gaat. Van daaruit is er een fenomenaal uitzicht op de Geirangerfjord. Daarna gaan ze de berg op bij de Geiranger, de weg die wij gisteren afdaalden.
Terwijl we het tafereel aanschouwen komt er nóg een cruiseschip binnen gelopen. De Pullmantur uit Panama(?). Voor deze passagiers wordt een enorme loopbrug uitgelegd voor ze aan wal kunnen. Op de kade is er totaal geen rust meer. Internetten is vrijwel onmogelijk, het valt voortdurend uit, doordat tientallen mensen bij het info centrum met hun mobiel bezig zijn.
Om de feestvreugde nóg meer te verhogen komt de Hurtigruten er ook nog aan. Samen met een rondvaartboot en de veerboot maken ze er met z'n allen een gezellige boel van.
Het is inmiddels al halfweg de middag en die lange trip zit er niet meer in. We besluiten om een plaats op de camping te zoeken. Daar wachten we op het moment dat de cruiseschepen weer vertrekken. Tegen 5uur klinken er drie saluutschoten, die worden beantwoord met drie scheepshoorn signalen. De Costa Pacifica neemt afscheid van de Geiranger en vaart naar de Noordkaap. Even later vertrekt de Pullmantur. Het afscheid is hetzelfde ritueel. We leggen alles vast met mobiel en filmcamera.
De rust is terug, ook bij ons. De pannenkoeken wachten deze keer.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
