Opnaardenoordkaap21

Zaterdag 25 juli.
Het laatste kruisje is weg, maar....er komt er waarschijnlijk nog één.
De plaats aan de fjord, voorbij het station is ons goed bevallen. Rustig en een mooi uitzicht.
Even na tienen rijden we naar de parkeerplaats bij de haven. Het is er al redelijk druk. De Wi-Fi verbinding is zwak en valt nogal eens uit. Later gaan we vóór het stadhuis  staan en hebben we langdurig verbinding.
Eindelijk lukt het ook om onze vriend Jan via whatsapp te spreken. Hij klinkt opgewekt en is optimistisch voor de toekomst.  Al zijn we ver weg, we leven met Jan en Ank mee.
Zus Ria verras ik ook via de telefoon. Haarverjaardag vergeten we natuur-
Iijk niet.Al volgt ze onze dagelijkse ervaringen via deze verslagen, elkaar spreken, is altijd leuker.
Na twee uur rijden we richting Linge voor de veerboot, maar eerst wacht ons  de beroemde Trollstigen. Het is de weg tussen Åndalsnes en Linge via de 63. In Rauma beginnen we aan de klim met een  gemiddeld hellingspercentage  van 9%.  Een verkeersbord met de mededeling dat er maar liefst  10 haarspeldbochten aan zitten te komen, zorgt er voor dat we gelijk goed bij de les zijn. Vanuit het dal zie je de bochten boven elkaar liggen. Dat belooft wat. Uit de voorbereiding weten we, dat de weg zo nu en dan té smal is voor twee voertuigen én  dat bussen altijd voorrang hebben. Wie niet goed vóóruit kijkt kan tegen een dik probleem aanlopen. Er kan zich een situatie voordoen dat je achteruit moet.  Els knipt de ene na de andere foto, maar blijft geconcentreerd meekijken bij weer een hairpin. Een paar keer moeten we even aan de kant of krijgen we voorrang. Iedereen weet waar hij/zij mee bezig is. Mede door het prachtige weer is het echt genieten op deze tocht. Zo nu en dan krijg ik even de tijd om rond me heen te kijken. Wat een uitzicht naar beneden  met de enorme afgronden en naar de drie bergtoppen van 1500m!
Op 850m. hoogte is de klus geklaard. Nu nog een parkeerplaats zien te vinden. Het is , zoals verwacht, erg druk. Toch slagen we er in om de camper tussen twee auto's  weg te zetten. De camperdeur kan niet helemaal open, zó dicht staan we ingeklemd. We glimmen beiden van trots dat het ons maar mooi is gelukt.
Er loopt een breed voetpad aan de kant van de helling. Op diverse  punten kun je veilig rondkijken en foto's maken. Je kunt alle hairpins vanaf  een plaats zien. Met de filmcamera volg ik een motorrijder in zijn afdaling. Spectaculair  om te zien en om te beseffen dat wij daar ook gereden hebben. Caravans zie je nauwelijks en dat is ook verstandig. De wonderschone weg is té smal en heeft weinig uitwijkmogelijkheden.
De afdaling is vrij simpel aan de andere kant. Geen hairpin en een redelijk hellingspercentage. Op een bepaalde hoogte (300m.?) zien we langs beide kanten van de weg aarbei bedden. Helaas zijn alle stands gesloten, waarschijnlijk omdat het te laat is.
En  de veerboot? Het verhaal wordt zéér eentonig: aanrijden, betalen, oprijden en varen. We waren weer de laatste op de boot. Denk vooral niet dat de veerboten elk kwartier  varen. Kwestie van timing?
Vanuit Eidsdal rijden we nog 5 km. voor we de camperplaats hebben gevonden.  De drie hairpins nemen we onderwijl erg soepel. Er is nauwelijks verkeer. Op een hoogte van 400m. aan een meer, met rondom bergen. Je kunt het slechter treffen.